Dziecko z dysharmonią rozwojową u progu szkoły

Z publikacji dowiesz się:

• Jak objawia się dysharmonia rozwojowa? Na co należy zwrócić uwagę w tej kwestii?

• Przez jakie czynniki może być wywołana dysharmonia rozwojowa?

• Jakie możemy wymienić typowe symptomy u dzieci z dysharmonią rozwojową?

• Co jest głównym celem terapii dziecka z dysharmonią rozwojową? Jaki jest najlepszy okres do rozpoznania tego zaburzenia?

• Jak wygląda terapia dziecka z dysharmonią rozwojową metodą Procus i Block?

• Jak wygląda terapia dziecka z dysharmonią metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne i jakie argumenty przemawiają za współudziałem rodziców?

• Dlaczego dzieci uzdolnione często są jednocześnie dotknięte dysharmonią rozwojową?

• W jaki sposób najlepiej pracować z dziećmi z dysharmonią rozwojową?

• Jak współpracować z rodzicem dziecka z dysharmonią?

Ponadto w książce znajdziesz studium przypadku dziecka uzdolnionego plastycznie z dysharmonią rozwojową, ilustracje prac, które mogą przybliżyć problem, 13 propozycji kart pracy dla dzieci z uzdolnieniami matematycznymi w wieku 6-7 lat, literaturę, dzięki której możesz sięgnąć po inne pozycje dotyczące problemu i miejsce na notatki na końcu publikacji.

Spis treści

Wstęp 4

1. Czym jest dysharmonia rozwojowa? Jakie są źródła i symptomy dysharmonii rozwojowej? 4

2. Przykład dysharmonii rozwojowej u dziecka w wieku przedszkolnym i jej skutki w początkowych latach nauki szkolnej 7

3. Jak pomóc dziecku z dysharmonią rozwojową? 9 4. Dziecko zdolne to także dziecko specjalnej troski 14

5. Jak pracować z uczniem uzdolnionym z dysharmonią rozwojową? 18

6. Propozycje kart pracy dla 6–7-letniego dziecka z uzdolnieniami matematycznymi 19

7. Literatura 33

Fragment: Rozwój dziecka jest procesem bardzo skomplikowanym, mocno rozciągniętym w czasie i składającym się z niezliczonej ilości przemian i reakcji zachodzących głównie w jego w mózgu, ale tez w całym ciele. Proces ten nigdy nie przebiega zgodnie z utartymi modelami książkowymi. Jest swoisty dla każdego dziecka, dlatego należy liczyć się z mniej lub bardziej nasilonymi odchyleniami od wspomnianych modeli. Zamiast szukać gotowych, sprawdzonych recept na wzorcowy model rozwoju dziecka, należy raczej skupić się nad poznaniem mechanizmów rządzących tym rozwojem i możliwie najwcześniejszej, konstruktywnej pomocy na rzecz optymalnego rozwoju. Tymczasem w słowniku rodziców i niestety także w słowniku niektórych nauczycieli wciąż funkcjonują pojęcia takie jak: dziecko zdolne, dziecko niezdolne, dziecko opóźnione, dziecko mało aktywne itp. Wskutek tego już we wczesnym dzieciństwie dzieci są „zaetykietowane”, ich los jest z góry przesądzony przez dorosłych, a potencjał i możliwości intelektualno-społeczne nierzadko spisane na straty. Nie powinno tak być, gdyż nie ma dzieci o rozwoju idealnym i nie ma dzieci niezdolnych, biernych, niczym niezainteresowanych. Wszystko zależy od doboru metod pracy adekwatnych do zróżnicowanych potrzeb edukacyjno-wychowawczych. W niniejszym opracowaniu pragnę zwrócić uwagę na jeszcze jeden bardzo istotny problem, dotyczący tak zwanych „dzieci zdolnych”. Otóż często nie przywiązujemy uwagi do tego, jak bardzo uogólnione i powierzchowne jest określenie takiego dziecka jako „zdolne” i jaką krzywdę mu wyrządzamy, eksponując tylko jego wybiórcze zdolności i równocześnie pomijając inne sfery rozwoju, które niestety już tak dobrze nie wypadają i nierzadko znacznie odbiegają od powszechnie uznanej normy. A trzeba pamiętać, ze na sukcesy dziecka w przedszkolu, szkole i ogólnie w życiu istotny wpływ będą miały nie tylko talenty, ale też różne czynniki stymulujące ich wykorzystanie.