Budowanie relacji podstawowym celem pracy pedagoga specjalnego

„Budowanie relacji podstawowym celem pracy pedagoga specjalnego” w przystępny sposób przeprowadza przez zawiłości obserwacji, pokazując, na jakie aspekty warto zwrócić uwagę. Opisuje wartościowe strategie i działania wspierające, zwracając uwagę na rozwój ruchowy dzieci, obszary wymagające usprawniania oraz specjalistyczne zalecenia do stosowania z dziećmi w domu.

Publikacja odpowiada na wątpliwości:

• Jakie pytania warto zadać, by mieć wgląd w istotne aspekty rozwoju dziecka?

• W jaki sposób przeprowadzać bieżącą obserwację zachowania dziecka?

• Czym jest „metoda pizzy”, zaproponowana przez A. Fullera? W jaki sposób można nią pracować?

• O jakie kwestie powinien zadbać pedagog specjalny, chcąc optymalnie pracować z rodzicami?

• Jakimi metodami możesz wspierać dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi?

• Jakie strategie działań możesz podjąć w przypadku sytuacji trudnych, związanych z osobami z autyzmem?

• Co możesz zrobić, by stymulować rozwój motoryki małej oraz rozwój ruchowy?

• Jakie ćwiczenia plastyczne najlepiej rozwiną dziecko?

SPIS TREŚCI

Budowanie relacji podstawowym celem pracy pedagoga/pedagoga specjalnego 4

Diagnoza funkcjonalna/obserwacja pedagogiczna 4

Współpraca z rodzicami 13

Działania wspierające ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi prowadzone przez pedagoga specjalnego 14

Przykładowe strategie działania w sytuacjach trudnych u osób ze spektrum autyzmu (ASD) 17

Hierarchia praktycznych czynności, które pomagają dzieciom z ASD uczyć się mówienia 17

Więcej niż pojedyncze słowa – ćwiczenie 18

Strategie wizualne 19

Planowanie i organizowanie rozwoju ruchowego dzieci/uczniów ze spektrum autyzmu 20

Obszary wymagające usprawniania 21

Wybrane strategie działania przy zaburzeniach przetwarzania sensorycznego 24

Specjalistyczne wsparcie rodziców dzieci/uczniów w formie propozycji do pracy w domu 28

Przykładowe propozycje dla rodziców do pracy z dzieckiem/uczniem 28

DZIAŁANIA WSPIERAJĄCE UCZNIA ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI PROWADZONE PRZEZ PEDAGOGA SPECJALNEGO

Zadaniem pedagoga specjalnego jest wspieranie w rozwoju dzieci/uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, a także wspomaganie nauczycieli poprzez proponowanie wprowadzania metod pracy umożliwiających dzieciom/uczniom optymalny rozwój zgodny z ich indywidualnymi możliwościami.

Warto więc, by pedagog specjalny stworzył sobie bazę metod pracy wraz z podstawowymi informacjami, która posłuży jemu oraz nauczycielom jako punkt wyjścia do planowania pracy dydaktyczno-wychowawczej oraz rewalidacyjnej i terapeutycznej.

Pomóc może mu w tym poniższy spis przykładowych metod wspierających rozwój dzieci i młodzież ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi wraz z krótkim opisem.

Neurobik:

– oparty na uczeniu polisensorycznym;

– ćwiczenia aktywizujące mózg poprzez wprowadzanie elementu nowości, zaskoczenia;

– angażowanie wszystkich zmysłów i odczuć emocjonalnych;

– stymulacja rzadko wykorzystywanych dróg nerwowych sieci skojarzeniowej mózgu, podnosząca poziom sprawności umysłowej;

– komórki nerwowe wydzielają neurotrofiny, które powodują wzrost dendrytów i wywierają wpływ na komórki sąsiednie, wzmacniając je i czyniąc odpornymi na efekty starzenia się.

Przykładowe metody wspierające rozwój dzieci ze SPE

Mnemotechniki:

Techniki oparte na relacji skojarzeniowo-wyobrażeniowej i werbalnej, np. mapy skojarzeń (mapy myśli). Połączenie słowa z obrazem ułatwia przywoływanie brzmienia słowa z pamięci, a tym samym – reprodukcję informacji werbalnej i wizualnej zakodowanej w pamięci długotrwałej. Interaktywność skojarzeń zwiększa zdolność zapamiętywania nowego słownictwa wraz z jego znaczeniem.

Metody oparte na podstawach neurofizjologii:

Wspomagają proces nauczania i korygowania dysfunkcji rozwojowych, np.: metoda specyficznej stymulacji odpowiedniej półkuli, metoda kolorowych filtrów, trening widzenia jednoocznego, biofeedback – neurofeedback (biofeedback EEG).