Wspomaganie terapii dziecka z autyzmem metodą SNOEZELEN

Z publikacji dowiesz się:

• Jakie objawy i poziom zaawansowania autyzmu klasyfikują się do włączenia metody Snoezelen?
• Jakie idee i założenia charakteryzują metodę Snoezelen?
• Jak należy przygotować pokój Doświadczania Świata?
• Jakie nadrzędne cele cechują metodę Snoezelen i w jakiej kolejności do nich dążyć?
• Jakie efektów terapeutycznych należy się spodziewać?

Na tle rozmaitych metod terapeutycznych wspierających rozwój procesów sensorycznych, u dzieci z autyzmem, metoda Snoezelen stanowi kreatywne urozmaicenie standardowego toku działania. Każda Sala Doświadczeń Świata może charakteryzować się innym motywem przewodnim, jednak łączy je wspólna cecha wyciszenia i relaksacji, co sprzyja głębszej analizie bodźców sensorycznych przez dzieci. Bezpieczna przestrzeń da możliwość lepszego skupienia, a ciekawy charakter terapii zwiększy zaangażowanie i zainteresowanie małego pacjenta.

Autorki dokładnie wyszczególniły nie tylko założenia metody, lecz także zamieściły wytyczne powstania Sali Doświadczeń Świata, dzięki czemu łatwiej będzie zorganizować do jej przygotowania odpowiednią przestrzeń i sprzęt.

Spis treści:

Wspomaganie terapii dziecka z autyzmem metodą Snoezelen – Sala Doświadczania Świata. . . 5

Wstęp. . . 5

Definicja. . . 5

Etiologia zaburzeń autystycznych. . . 6

Objawy autyzmu. . . 7

Diagnostyka. . . 9

Metoda Snoezelen – Sala Doświadczania Świata. . . 10

Osiem zasad postępowania w Sali Doświadczania Świata. . . 13

Sala Doświadczania Świata. . . 15

Podsumowanie. . . 18

Piśmiennictwo. . . 19

Wspomaganie terapii dziecka z autyzmem metodą Snoezelen – Sala Doświadczania Świata

Zmysły stanowią podstawę rozwoju każdego człowieka. W przypadku dzieci z autyzmem odbieranie otaczającego je świata i kontakt z nim za pośrednictwem zmysłów są zaburzone. Terapia metodą Snoezelen ma pomóc przywrócić im zdolność nawiązywania kontaktów interpersonalnych oraz umiejętność współżycia z innymi ludźmi, a także umożliwić dostosowanie się do środowiska, w którym żyją. Jej celem jest pobudzanie zmysłów poprzez doświadczanie innego świata.

WSTĘP W dzisiejszych czasach coraz częściej fizjoterapeuta spotyka się z orzeczeniami o potrzebie kształcenia specjalnego, w których diagnoza postawiona dziecku brzmi: autyzm. To zaburzenie w 1943 r. opisał lekarz Leo Kanner z Johns Hopkins Hospital. Samo słowo „autyzm” pochodzi z greki, od autós – sam. Kanner opisał grupę dzieci, u których wystąpiło zerwanie komunikacji z otaczającym je światem, w tym komunikacji z własnymi rodzicami. Zauważył, że u tych dzieci nastąpiło wycofanie się ku światu własnych wewnętrznych przeżyć, wybiórczość zachowań oraz potrzeba niezmienności otoczenia.

DEFINICJA Autyzm jest złożonym zaburzeniem neurorozwojowym spowodowanym dysfunkcją pewnych struktur i systemów mózgowych. Zaburzenie rozwoju tych struktur może być spowodowane działaniem czynników genetycznych, uszkodzeniami w czasie ciąży, porodu czy w pierwszych miesiącach życia dziecka. Autyzm u każdego dziecka objawia się trochę inaczej. Taka sama diagnoza u dwóch różnych osób może dotyczyć innego charakteru zachowań i możliwości. Dlatego mówimy o spektrum zaburzeń – od łagodnych objawów do głębokich, które wpływają na wszystkie sfery życia. Rokowanie w autyzmie dziecięcym jest w dużej mierze zależne od sprawności intelektualnej. Osoby autystyczne często mają obniżoną sprawność intelektualną – występuje ona nawet u 70% z nich. W pozostałych przypadkach mieści się ona w granicach normy. Kolejnym czynnikiem wpływającym na rokowanie jest występowanie chorób współistniejących oraz posługiwanie się językiem służącym do komunikacji przed piątym–siódmym rokiem życia.