Jak wspomóc ucznia w rozwijaniu umiejętności zarządzania emocjami?

Z publikacji dowiesz się: 

• Czym są emocje?
• Czym jest zarządzenie emocjami i dlaczego jest tak ważne?
• Jak wspierać kompetencje ucznia wchodzące w skład inteligencji emocjonalnej?
• Jak zapewnić uczniowi przestrzeń, w której może dać ujście swoim emocjom?
• Jak wczesne zarządzanie emocjami wpłynie na okres młodości i dojrzałości ucznia?
• Jak reagować na trudne emocje ucznia?
• Jak wspierać ucznia, podczas gdy targają nim trudne emocje?
• Dlaczego edukacja emocjonalna jest tak istotna w środowisku szkolnym?

Niniejsza pozycja stanowi cenne źródło informacji na temat samoświadomości emocjonalnej uczniów. Podkreśla, w jaki sposób stymulować wdrażanie poszczególnych kompetencji emocjonalnych, a także podpowiada, jak na trudne emocje ucznia powinien reagować nauczyciel. Autorka wyjaśnia, jak istotną rolę odgrywa nauczycielskie wsparcie, które nie ma nic wspólnego z tłumieniem silnych emocji ucznia. 

Dzięki odpowiedniemu podejściu nauczyciel nie tylko nie dopuści do dezorganizacji szkolnego planu i harmonogramu, ale również ukierunkuje ucznia jak ma praktycznie radzić sobie w przypadku emocjonalnych zawirowań, co przyczyni się do jego wyciszenia i odporności psychicznej.

Chcesz wiedzieć więcej? Artykuł "Emocje dziecka: Jak pomóc je regulować?" zawiera wartościowe informacje.

1. Wstęp

2. Kompetencje w obszarze psychologicznym

3. Kompetencje w obszarze społecznym 

4. Kompetencje w obszarze prakseologicznym

5. Działania wspierające ucznia w rozwijaniu umiejętności zarządzania emocjami

WSTĘP

Zarządzanie emocjami w dużym uproszczeniu oznacza posiadanie odpowiedniego poziomu samoświadomości, wiedzy na temat emocji, w tym radzenia sobie z trudnymi emocjami, oraz umiejętności wdrożenia tego w życie. Zarządzanie emocjami stanowi niezwykle wymagającą kompetencję. Warto podkreślić, że zarówno dzieci w młodszym wieku szkolnym, jak i nastolatki nie są w stanie w pełni jej opanować z uwagi na możliwości rozwojowe. Układ nerwowy młodego człowieka jest w fazie rozwoju do 23., a często nawet 25. roku życia. W związku z tym nabywanie kompetencji odpowiedzialnych za zarządzanie emocjami odbywa się stopniowo. 

Nie bez znaczenia pozostaje tutaj inteligencja emocjonalna, definiowana jako zdolność rozumienia i rozpoznawania własnych i cudzych uczuć oraz umiejętność wykorzystywania tej wiedzy w codziennym działaniu. 

Badacze problemu wskazują następujące kompetencje, które wywodzą się z inteligencji emocjonalnej: 

I. Kompetencje w obszarze psychologicznym (relacja jednostki ze sobą):

• samoświadomość: umiejętność rozpoznawania własnych stanów emocjonalnych, wiedza o własnych uczuciach, wartościach, preferencjach, możliwościach i ocenach intuicyjnych; 
• samoocena: poczucie własnej wartości, wiara we własne siły, świadomość swoich możliwości, umiejętności oraz ograniczeń; umiejętność weryfikowania własnych potrzeb niezależnie od sądów innych ludzi; 
• samokontrola: zdolność świadomego reagowania na bodźce zewnętrzne; umiejętność radzenia sobie ze stresem i kształtowania własnych emocji w zgodzie z samym sobą, z własnymi normami oraz wyznawanymi wartościami życiowymi.

II. Kompetencje w obszarze społecznym (relacja z innymi): 

• empatia: umiejętność doświadczania stanów emocjonalnych innych osób, uświadamianie sobie uczuć, potrzeb i wartości wyznawanych przez innych, czyli rozumienie innych, wrażliwość na odczucia innych; postawa nastawiona na pomaganie i wspieranie innych osób; zdolność odczuwania i rozumienia relacji społecznych;