Uczeń z autyzmem w szkole

Z publikacji dowiesz się:

• Jakie cechy diagnostyczne są charakterystyczne dla ucznia z autyzmem?
• W jaki sposób współpracować z rodzicami ucznia z autyzmem?
• Na jakiej podstawie wyznaczać główne cele jakie powinien realizować uczeń z autyzmem?
• Jak włączyć rodzinę dziecka w działanie terapeutyczno-edukacyjne?
• Jak pomóc dziecku ze spektrum autyzmu zintegrować się z grupą rówieśników?
• Jak przygotować przestrzeń sensoryczną, która wesprze rozwój ucznia z autyzmem?
• Jak zaprosić dziecko ze spektrum autyzmu do komunikacji?
• Jakie ćwiczenia wspierają rozwój ucznia ze spektrum autyzmu?
• Jak funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego ucznia z autyzmem wpływa na jego zachowanie społeczne?
• Jak pomóc dziecku z autyzmem w identyfikacji emocji?

Pracując z dziećmi zrozumienie zaburzenia autyzmu jest wręcz niezbędne. Nauczyciele powinni bacznie obserwować swoich uczniów ze spektrum autyzmu, by zaplanować dla nich indywidualne wsparcie fizyczne, emocjonalne, społeczne i poznawcze. Niniejsza pozycja ma również na celu przygotować pedagogów na trudności jakie mogą wystąpić podczas rozwoju dziecka z autyzmem i wskazać jak na nie reagować.

Spis treści:

Dziecko z autyzmem – cechy diagnostyczne… 5

Projektowanie przestrzeni rozwojowej dla dziecka z autyzmem – podstawowe zasady… 12

Projektowanie przestrzeni rozwojowej dla dziecka z autyzmem z uwzględnieniem trudności w komunikowaniu się… 14

Projektowanie przestrzeni rozwojowej dla dziecka z autyzmem z uwzględnieniem trudności dotyczących przyjmowania perspektywy… 16

Projektowanie przestrzeni rozwojowej dla dziecka z autyzmem z uwzględnieniem zachowań nieakceptowalnych społecznie… 20

Bibliografia… 23

1. Dziecko z autyzmem – cechy diagnostyczne

Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym opisywanym w kategoriach nieporadności społecznej, pozostawania we własnym świecie, braku empatii, trudności z wchodzeniem w interakcje społeczne. osoby z autyzmem postrzegane są jak i inne, niepasujące do ogólnie przyjętej miary, którą posługuje się większość ludzi. Janera nenberg w książce „neuroróżnorodne” dostrzega stygmatyzującą perspektywę postrzegania osób z autyzmem, dla których perspektywa neurotypowa jest również „nie taka”. autorka podkreśla, że zakres doświadczania autyzmu jest szeroki i dlatego wymaga użycia słowa „spektrum” oraz wyjścia poza opis znajdujący się w międzynarodowej w klasyfikacji chorób icD-11, zgodnie z którą podczas diagnozy uwzględnia się następujące czynniki: utrzymujące się deficyty w inicjowaniu i podtrzymywaniu komunikacji społecznej i wzajemnych interakcji społecznych, które wykraczają poza oczekiwany zakres typowego funkcjonowania, biorąc pod uwagę wiek i poziom rozwoju intelektualnego jednostki. specyficzne objawy tych deficytów różnią się w zależności od wieku chronologicznego, zdolności werbalnych i intelektualnych oraz nasilenia zaburzeń. Manifestacje mogą obejmować następujące ograniczenia: zrozumienie, zainteresowanie lub nieodpowiednie reakcje na werbalne lub niewerbalne komunikaty społeczne innych osób, integracja języka mówionego z typowymi komplementarnymi wskazówkami niewerbalnymi, takimi jak kontakt wzrokowy, gesty, mimika i mowa ciała, częstotliwość lub intensywność tych zachowań niewerbalnych może być również zmniejszona, rozumienie i używanie języka w kontekstach społecznych oraz umiejętność inicjowania i podtrzymywania wzajemnych konwersacji społecznych, świadomość społeczna, prowadząca do zachowań, które nie są odpowiednio modulowane w zależności od kontekstu społecznego, umiejętność wyobrażania sobie i reagowania na uczucia, stany emocjonalne i postawy innych, wzajemne dzielenie zainteresowań, umiejętność nawiązywania i utrzymywania typowych relacji rówieśniczych.