Sensozabawy

Z publikacji dowiesz się:

• Jak pomóc dziecku w wyrażaniu swoich emocji i uczuć?
• Jak pomóc dziecku z zaburzeniami Si akceptować emocje i uczucia innych?
• Jak wyrównać poziom pomiędzy dziećmi aktywnymi, a mało aktywnymi?
• Jak przedstawić dziecku nowe metody komunikacji i zachowań?
• Jak zredukować lęki dziecka z zaburzeniami SI?
• Jak trenować umiejętności psychosocjalne dziecka? Jak nauczyć dzieci zabawy i komunikacji w grupie?
• Jak zachęcić dzieci do aktywnego udziału w zajęciach?
• Jak nauczyć zasad fair play i godzić się z przegraną?
• Jak wspomagać koncentrację dziecka?

Sensozabawy to podręcznikowy poradnik sprawdzający się w edukacji przedszkolnej i domowej. Propozycje zabaw są bardzo urozmaicone, wpływają na motorykę dziecka, pobudzają je do działania, kreatywnego myślenia i pomagają rozumieć wszystkie barwy uczuć. Zawierają także informacje, jakie efekty rozwojowe powinno osiągnąć dziecko i wskazówki dotyczące ich pogłębiania.

Liczne ilustracje i ćwiczenia z przyjemnością zaangażują do zabawy dzieci nieśmiałe i nadpobudliwe ruchowo, uwzględniając indywidualny charakter czy potrzeby dziecka.

Spis treści

Wstęp 4

1. Gry i zabawy interakcyjne w psychoterapii dzieci z zaburzeniami SI 5

2. Organizacja gier i zabaw interakcyjnych – krok po kroku 6

2.1. Etapy terapii zaburzeń SI metodą gier i zabaw interakcyjnych 7

2.2. Współpraca z rodzicami 8

3. Ocena skuteczności oddziaływań terapeutycznych opartych na grach i zabawach interakcyjnych 9

4. Wybrane propozycje gier i zabaw interakcyjnych, integrujących i synchronizujących funkcje percepcyjno-motoryczne 10

5. Podsumowanie 32

6. Literatura 33

Wstęp

Dzieci z różnego rodzaju mikrodeficytami rozwojowymi na ogół nie lubią się uczyć i niechętnie realizują cele dydaktyczno-wychowawcze, narzucone im przez dorosłych. Dlaczego? Ponieważ nie chcą być kuferkami, do których dorośli w tak zwanej „dobrej wierze” (ale przy tym nierzadko na siłę) wciskają dydaktyczną wiedzę i gotowe przepisy na prawidłowe zachowanie w różnych sytuacjach życiowych. Dzieci nie lubią pod przymusem przyjmować tego wszystkiego, na co jeszcze nie są gotowe i czego nie są w stanie zrozumieć. Nie lubią ograniczeń, niepowodzeń, porażek, krytyki i braku akceptacji – zarówno ze strony rówieśników, jak i osób dorosłych. Dzieci z zaburzeniami SI, podobnie jak wszystkie pozostałe dzieci, lubią się bawić, zdobywać swoją wiedzę i doświadczenia poprzez wykonywanie zadań i odgrywanie rozmaitych ról w dziecięcych zabawach. Lubią być doceniane, przydatne w grupie, bardzo cenią sprawiedliwość, bywają wyjątkowo sumienne i odpowiedzialne. Zadaniem dorosłych jest jak najczęstsze stwarzanie dzieciom możliwości udziału w grach i zabawach interakcyjnych, które integrują wszystkie dzieci w grupie, niewiele kosztują, a wiele nauczą. Zabawy te są konstruktywne i wolne od suchych informacji zwrotnych typu „bardzo dobrze” lub „źle”. Nauczyciele występują tu w szczególnej roli: pomagają, wspierają, czuwają, ale przy tym pozostają jakby z boku i unikają typowych ocen. W przypadku dzieci z zaburzeniami SI ma to ogromne znaczenie, ponieważ ich droga od oceny „źle” do oceny „dobrze” czy „bardzo dobrze” bywa wyjątkowo długa i trudna, a wiara w pokonanie trudności – często chwiejna. Gry i zabawy interakcyjne nie narażają dzieci na silne negatywne emocje już na starcie. Nie przewidują też nadgorliwego „wyręczania” dzieci w jakimkolwiek ocenianiu efektów ich działań. Zamiast tego stwarzają uczestnikom zabaw możliwość rejestrowania wszystkich sygnałów dotyczących ich działań oraz doświadczania konsekwencji zachowań.