Wprowadzenie
Uczestnicy powinni rozumieć, że odczuwanie nieprzyjemnych emocji, w tym złości, nie jest niczym złym. Okazywanie złości poprzez krzyk i płacz jest czymś zupełnie naturalnym, natomiast złe są niewłaściwe zachowania spowodowane złością, tj. bójki, kłótnie, krzywdzenie kogoś, obrażanie, wyzywanie. Podopieczni powinni zdawać sobie sprawę, że złość, gdy zmieni się w bójkę, może wyrządzić krzywdę innym osobom lub ukochanemu zwierzęciu, a bójka jest niedopuszczalna. Ważne jest nauczenie się radzenia sobie ze swoją złością i odreagowanie jej w akceptowalny sposób.
Adresaci
Zajęcia są kierowane do osób dorosłych i młodzieży z lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej i z zespołem Aspergera.
Przebieg zajęć
1. Przywitanie uczestników
Powitanie uczestników iskierką przyjaźni – prowadzący rozpoczyna spotkanie: „Przyjazną iskierkę
puszczam w krąg, niech wróci do mych rąk”
2. Wykonanie zadania
Pogadanka „Jak wygląda złość?”
Prowadzący rozmawia z uczestnikami o sytuacjach, w których widzieli ludzi złoszczących się czy
kłócących. Po czym można poznać, że ludzie są na siebie źli? Podopieczni ilustrują ruchem i minami, jak
ludzie zachowują się, kiedy się złoszczą. Prowadzący wykorzystuje karty pracy nr 1 i 2.
Praca plastyczna „Namalujemy złość”
Prowadzący rozdaje każdemu kredki i kartki. Proponuje, aby narysowali „złość”. Następnie każdy
opowiada o swojej pracy. Gotowe prace trafiają na wystawę.
Zabawa słowna „Dokończ zdanie”
Prowadzący proponuje uczestnikom, aby dokończyli zdania:
Kiedy się złoszczę, to… (np. tupię nogami, krzyczę, płaczę, biję się, uciekam).
Kiedy dokończą pierwsze zdanie, prowadzący rozmawia z nimi o ich złościach i kłótniach. Jakie
emocje się z tym wiążą (np. smutek, żal, gniew, rozczarowanie, wstyd)?
Jakie zachowania obserwują u siebie podczas kłótni z koleżankami, kolegami, rodzicami?
Po skończonej kłótni… (np. chciałbym przeprosić, jestem zdezorientowany, smutny, nadal zły, nie
wiem, co mam dalej robić). Prowadzący zachęca podopiecznych do szczerego wyznania, jak czują się po zakończonej kłótni
i co chcieliby zrobić. Na zakończenie proponuje uczestnikom, aby pokazali, jak się złoszczą, gniotąc i drąc gazety.
Orkiestra
Prowadzący rozdaje uczestnikom różne instrumenty muzyczne. Zadanie będzie polegało na wyrażeniu swoich emocji za pomocą instrumentów. Najpierw należy pokazać sympatię względem kolegi/
koleżanki, a następnie za pomocą instrumentu swoją złość i kłótnię.
Burza mózgów – jak rozwiązywać konflikty?
Prowadzący zachęca do rozmowy o tym, jak się czują, gdy ktoś się przy nich kłóci. Stworzy to okazję do rozmowy o tym, jak się czują, gdy są świadkami różnych kłótni w szkole lub w domu. Prowadzący prosi, aby uczestnicy pomyśleli, co można zrobić, aby było mniej kłótni, oraz jaki jest sposób na rozwiązywanie konfliktów. Należy uświadomić podopiecznych, że w wielu sytuacjach nie ponoszą odpowiedzialności za kłótnie i nieporozumienia, które zaistniały w ich otoczeniu.
3. Zakończenie
Na zakończenie spotkania, pokazując rysunki i zdjęcia przedstawiające różne emocje, prowadzący
zachęca uczestników do zagrania tych emocji na instrumentach.
