Ćwiczeniobook. Ćwiczenia dla dzieci z symptomami dysgrafii

Z publikacji dowiesz się:

• Czym jest dysgrafia?
• Jakie problemy przejawia uczeń z dysgrafią?
• Jakie są przyczyny dysgrafii?
• Jak motywować uczniów z dysgrafią?
• Jak wesprzeć rozwój dzieci z dysgrafią?
• Jak dostosować materiał do ucznia mającego problemy dysgraficzne?
• Jak korzystać z dostępnych kart pracy?
• Jak pobudzić motywację i koncentrację ucznia?
• Jak za pomocą przykładów przekazać dziecku wiedzę?
• Jak wpierać proces zapamiętywania informacji ucznia cierpiącego na dysgrafię?
• Jakie metody edukacyjne należy zastosować?

Niniejsze karty pracy to zbiór ciekawych ćwiczeń i zadań zawierających zróżnicowane ilustracje i obrazki, które zachęcą dzieci do pełnego zaangażowania.

Dysgrafia to nie tylko niestaranne pismo, ale zaburzenia z zakresu rozmienia i analizy tekstu, przestrzeni, kształtów, a także trudność w zachowaniu koncentracji. Mając na celu całościowe wsparcie edukacyjne dziecka, autorzy opracowali kompleksowy zestaw ćwiczeń, które usprawniają każdy z potencjalnych dysfunkcyjnych mechanizmów.

Nauczyciel, ma zdecydowanie ułatwione zadanie i może gotowe karty pracy wprowadzić do planu zajęć na każdym jego etapie.

Spis treści

Wstęp....................................................................................................................... 4

Rozwiązania............................................................................................................ 8

Wiewiórka................................................................................................................ 9

Liście ........................................................................................................................ 11

Jabłko...................................................................................................................... 13

Język ........................................................................................................................ 15

Kasztan .................................................................................................................... 17

Cebula .................................................................................................................... 19

Dzięcioł.................................................................................................................... 21

Deszcz...................................................................................................................... 23

Słonecznik ............................................................................................................... 25

Jarzębina ................................................................................................................ 27

Dynia........................................................................................................................ 29

Pietruszka................................................................................................................. 31

Parasol..................................................................................................................... 33

Dysgrafia , czyli trudności w opanowaniu poprawnej formy graficznej pisma, to – obok dysleksji i dysortografii – częsta przyczyna niepowodzeń szkolnych. Specyficzne prob­lemy z pisaniem pojawiają się u dzieci prawidłowo rozwijających się, to znaczy w nor­mie intelektualnej.

Określenie dysgrafia było początkowo używane w Polsce przez H. Spionek dla oznaczenia wszystkich przejawów trudności w pisaniu, w tym także błędów w pisaniu. Póź­niej Marta Bogdanowicz wprowadziła pojęcie „dysgrafia” jako trudności z opanowaniem technicznej strony pisania, a więc poziomu graficznego pisma. Termin ten pochodzi z języka greckiego od czasownika grapho – „piszę”, „rysuję” oraz od prze­drostka dys. Jest to częściowa lub całkowita utrata zdolności pisania poprawnego pod względem graficznym. Dysgrafia zatem wyraża się w formie zniekształceń strony graficznej pisma, takich jak niedokładności w odtwarzaniu liter, złe proporcje liter w wyrazie, brak połączeń liter, brak należytego odstępu między literami i wyrazami, brak równomiernego i jednolite­go położenia pisma, niepoprawne zagęszczenie liter

1 . Te zniekształcenia wynikają z za­burzeń funkcji percepcyjno­motorycznych (motoryki rąk, funkcji wzrokowych i koor­dynacji wzrokowo­ruchowej). Mogą się one zmniejszać w wyniku intensywnych ćwiczeń grafomotorycznych, w wypadku braku ćwiczeń nasilają się wraz z wiekiem, niekiedy aż do zupełnej nieczytelności pisma.

Przyczyny dysgrafii są złożone. Do najczęściej występujących można zaliczyć mię­dzy innymi:

• uszkodzenia części mózgu odpowiedzialnej za opanowanie umiejętności pisania, zaniedbania w edukacji oraz zaburzenia w rozwoju,

• zaburzenia w obrębie motoryki małej (praca dłoni): wzmożone lub osłabione na­pięcie mięśniowe, niewłaściwy chwyt pisarski, nieprawidłowe nawyki związane z techniką pisania,

• zaburzenia percepcji wzrokowej (koordynacji wzrokowo–ruchowej i orientacji prze­strzennej): obniżona pamięć wzrokowa i zdolność analizy wzrokowej, lateralizacja skrzyżowana.

Dysgrafię można podzielić na trzy podtypy:

• dysgrafia dyslektyczna,

• dysgrafia spowodowana problemami ruchowymi,

• dysgrafia spowodowana zaburzeniami w orientacji przestrzennej.