Przedstawiam scenariusz do wykorzystania na zakończenie klasy III.

Prowadzący 1.
Szanowni zebrani, Pani Dyrektor, Drodzy Nauczyciele, Kochani Rodzice i Wy Uczniowie. To spotkanie, to odpowiedni czas na wzniosłe słowa uznania, wspomnienia i podziękowania.

Prowadzący 2.
Zazwyczaj jest tak, że doceniamy coś naprawdę dopiero wtedy, kiedy patrzymy z pewnego dystansu, z perspektywy czasu, wtedy, gdy coś tracimy, gdy coś się kończy. Doceniamy szkołę po latach, oceniamy jej wartość i rolę w naszym życiu.

Prowadzący 1.
Wielu z nas zastanawia się, jak to będzie dalej, jak ułoży się nasze życie i jaką pójdziemy drogą. Zanim to jednak nastąpi, podsumujmy nasz czas i zachowanie w szkole. Czy było dobre czy złe, rozstrzygnie to sędzia Bartłomiej Płaskozęby. Zapraszamy na rozprawę.

ROZPRAWA SĄDOWA

Wchodzi policjant...

Policjant: Dzisiejszą rozprawę poprowadzi sędzia Bartłomiej Płaskozęby. Proszę o powstanie. Sąd idzie. Gdzie jest sąd? Wysoki Sąd jest proszony na salę rozpraw.

Muzyka: „Sędzia Anna Maria Wesołowska". Wjeżdża sędzia na rowerze, siada na miejsce.

Sędzia: Przepraszam za spóźnienie, na ulicy były za gęste korki. Ale do rzeczy. Dzisiaj odbędzie się rozprawa przeciwko uczniom klasy III gimnazjum. Prokuratorem jest pan Artur Łapa, a Obrońcą pani Anna Mączna. Oddaję głos panu prokuratorowi i proszę o przedstawienie zarzutów.

Prokurator: Wysoki Sądzie! Otóż wnoszę oskarżenie przeciwko uczniom klasy III gimnazjum, wychowankom pani Anny Stępin za nieprzestrzeganie obowiązków uczniowskich i brak przykładu do naśladowania młodszym uczniom gimnazjum. Proszę Wysokiego Sądu o sprawiedliwe rozstrzygnięcie sprawy i jak najwyższy wyrok.

Sędzia: Dziękuję Panu. Oddaję głos obrońcy.

Obrońca: Wysoki Sądzie! Moi klienci nie są winni zarzucanego im przestępstwa szkolnego. Owszem, czasami dobrze dawali się innym we znaki i zły przykład, ale starali się go szybko naprawić.

Prokurator: Taaak... Wysoki Sądzie? Nie wspomnę już jak uczeń Mateusz delektował się dymem tytoniowym z kolegami w toalecie.

Obrońca: O przepraszam! Chciał rzucić palenie, więc owe papierosy wrzucił do muszli klozetowej, a koledzy towarzyszący mu, poparli jego zachowanie i pomogli mu spuścić wodę.

Prokurator: A o okładaniu mundurkiem szkolnym młodszego kolegę Jasia też wspomnę. Kiedy to okładał go okrutnie Tomek z powodu to zafascynowania się jego wielkim mundurkiem.

Obrońca: Nieprawda! On mu pomagał przymierzać tenże wielki mundurek.

Prokurator: No dobrze. A co Sąd powie o zatkaniu muszli klozetowej papierem toaletowym przez uczennice klasy trzeciej.

Obrońca: To pomówienia! Dziewczyny zauważyły, że rolka papieru utknęła w muszli, więc ją własnoręcznie wyciągnęły odtykając muszlę.

Prokurator: Dobrze. Niech będzie. To może Wysoki Sąd zaskoczę informacją, że uczeń z uczennicą z tejże klasy szli radośnie na wagary nad rzeczkę z młodszymi kolegami.

Obrońca: To nieprawda! Oni mieli dyżur i odprowadzali młodszych kolegów dla zachowania bezpieczeństwa na zajęcia wychowania fizycznego w terenie.

Sędzia: Dość! Wystarczy tych sprzeczek. Pana prokuratora i panią obrońcę proszę o spokój. Te zarzuty i uzasadnienia są wystarczające. Aby je potwierdzić lub odrzucić na salę rozpraw proszony jest pierwszy świadek, pani Stanisława Pytlasik-Kowalska.

Policjant: Na salę rozpraw jest proszona pani Stanisława Pytlasik-Kowalska.

Wchodzi I świadek

Sędzia: Proszę o przedstawienie się

Świadek I: Jestem Stacha Pytlasik-Kowalska.

Sędzia: Ile ma pani lat i czym się aktualnie zajmuje ?

Świadek I: Mam 80 lat i zajmuje się konserwacją powierzchni płaskich w Gim. ...

Sędzia: Dobrze. Proszę o przedstawienie faktów mających miejsce w szkole. Przypominam, że za składanie fałszywych zeznań grozi Pani 3 lata konserwacji powierzchni płaskich na kolanach.

Świadek I: Rozumiem Wysoki Sądzie. Otóż uczniowie nie są winni zarzucanego im przestępstwa szkolnego. Sama byłam świadkiem, kiedy to wędrowałam sobie do Wytwórni  Czekolady w skrócie WC Wysoki Sądzie. Napotkałam tam uczennice, które zakuwały do sprawdzianu jedząc kanapki nad zeszytami. Mieląc aparatem gębowym powtarzały chyba wzory matematyczne, bo coś mówiły o figurach tylko nie wiem już jakich gładkich, płaskich czy śliskich. Sama już nie rozumiem i nie pamiętam. Ja preferuję i froteruję powierzchnie płaskie, nie chropowate.

Sędzia: Już dobrze. Dziękuję Pani. Czy są pytania do świadka ?

Prokurator: Nie Wysoki Sądzie.

Obrońca: Nie, dziękuję.

Sędzia: Proszę następnego świadka, wychowawczynię klasy trzeciej.

Policjant: Na salę rozpraw proszę wychowawczynię klasy trzeciej.

Wchodzi II świadek

Sędzia: Proszę o przedstawienie się, ile ma pani lat i czym się zajmuje.

Świadek II: Jestem wychowawczynią klasy III gimnazjum. Nazywam się Anna Stępin, mam 25 lat i wychowuję oto te grzeczne dzieci, które niesłusznie grzeją miejsca na ławie  oskarżonych.

Sędzia: Co pani wie w tej sprawie. Przypominam, że za składanie fałszywych zeznań grozi. Pani następne 3 lata „użeranie się" z kolejną klasą.

Świadek II: Tak wiem, Wysoki Sądzie. Ja bardzo dużo wiem. Oni są niewinni. Sama im tłumaczyłam przez te kilkaset dni edukacji w szkole nawet jeszcze jeden dzień dłużej, że mają przestrzegać swoich obowiązków i pomagać młodszym. Widziałam jak moje dziewczyny pomagały koleżankom z pierwszych klas ładnie się malować i uczyły je języka łacińskiego. Chłopcy odrabiali zadania domowe z samego rana, bo po lekcjach popołudniami ciężko pracowali w polu koniami mechanicznymi. Przecież nie mogli przyjść na zajęcia nieprzygotowani. To wszystko Wysoki Sądzie.

Sędzia: Dziękuje Pani. Czy są jakieś pytania i zastrzeżenie do zeznań?

Prokurator: Tak. Ja mam Wysoki Sądzie.

Sędzia: Proszę.

Prokurator: Większość Pani klasy to komputerowcy, nie oszukujmy się. Jak robią w polu, to na stronie internetowej www.gry.com\pola-uprawne

Obrońca: Sprzeciw. Oni się...