Dziecko leworęczne u progu szkoły

Z publikacji dowiesz się:

• W jaki sposób dziś próbuje się wyjaśnić leworęczność i jakie mogą być jej źródła?

• Co określa się mianem lateralizacji? Jak powinna wyglądać prawidłowa lateralizacja?

• Po czym możemy poznać dzieci z lateralizacją ustaloną skrzyżowaną?

• W jaki sposób sprawdzić leworęczność lub praworęczność dziecka za pomocą metody Bineta i Vaschide’a?

• Jak przygotować dziecko leworęczne do nauki w szkole?

• Z jakimi trudnościami związanymi z nauką może mierzyć się dziecko leworęczne?

• Jak zorganizować leworęcznemu dziecku miejsce do nauki i zabawy?

• W jakie przybory szkolne warto wyposażyć dziecko leworęczne, by ułatwić mu pracę?

• W jaki sposób powinna przebiegać nauka pisania u leworęcznego dziecka?

• Jak powinna wyglądać pozycja leworęcznego dziecka przy pisaniu?

Ponadto publikacja zawiera arkusz obserwacji Jane M. Healey’a, dzięki któremu łatwiej określisz preferencję lateralną dziecka, zdjęcia typowych błędów związanych z nauką pisania, które popełniają dzieci leworęczne, 12 kart pracy będących propozycją ćwiczeń usprawniających, bibliografię na temat leworęczności oraz miejsce na notatki

Spis treści

Wstęp 4

1. Leworęczność u dzieci przygotowujących się do nauki w szkole 5

1.1. U źródeł leworęczności 5

1.2. Leworęczność a lewostronność 5

1.3. Rodzice i nauczyciele – wnikliwymi obserwatorami preferencji lateralnych dziecka 6

1.4. Leworęczne dziecko rozpoczyna naukę w szkole – prawdy i mity 10

2. Organizacja pomocy leworęcznemu dziecku, przygotowującemu się do podjęcia obowiązku szkolnego 11

2.1. Organizacja miejsca do nauki, zabawy i wypoczynku 11

2.2. Zakup odpowiednich przyborów i innych przedmiotów codziennego użytku dla dziecka leworęcznego 12

2.3. Pisanie – krok po kroku 13 3. Skutki różnego rodzaju nieprawidłowości związanych z leworęcznością 15

4. Propozycje ćwiczeń usprawniających – karty pracy dla dziecka leworęcznego do wykorzystania w przedszkolu lub w domu 17

5. Literatura 30

Fragment: Leworęczność istniała już w czasach prehistorycznych, o czym świadczą malowidła jaskiniowe oraz uszkodzenia na czaszkach zwierząt, jakie pozostawili leworęczni i praworęczni myśliwi. Zjawisko leworęczności istnieje do dziś i pomimo ogromnych zmian cywilizacyjnych oraz licznych badań i odkryć dotyczących tej tematyki kryje jeszcze wiele tajemnic. Mówi się, ze osoby leworęczne są przedstawicielami największej mniejszości gatunku ludzkiego. Niestety słowo „leworęczność” wciąż jeszcze miewa zabarwienie negatywne, o czym świadczy chociażby powszechnie znane powiedzenie „ma dwie lewe ręce”, oznaczające lenistwo i brak chęci do jakiejkolwiek pracy. Także tłumaczenie tego słowa z różnych języków kojarzy się z nieuzasadnionymi wyjaśnieniami: „gauche” – leworęczność po francusku znaczy tyle co „niezdarny”, „bez ogłady”; to samo znaczy niemieckie „links”; włoskie określenie leworęczności „mancini” znaczy to samo, co „krzywy”, „zdeformowany”, „nieuczciwy”; portugalskie określenie leworęczności „canhoto” oznacza „słaby”, „kiepski”. To brzmi tak, jakby wśród ludzi praworęcznych, czyli tak zwanych „prawych” nie było lenistwa, niezdarności czy nieuczciwości. Na szczęście dzisiaj ludzi leworęcznych na ogół nie postrzega się jako gorszych, mniej sprawnych i mniej wartościowych. Leworęczność nie ogranicza – przemawiają za tym chociażby genialne osiągnięcia leworęcznych muzyków, rzeźbiarzy, matematyków, sportowców. Leworęczna mama może być wzorem dla swojego dziecka na to, ze potrafi prowadzić dom nie gorzej, niz jej praworęczna sąsiadka, a leworęczny tata niejednokrotnie przewyższa talentem i umiejętnościami niejednego praworęcznego przedstawiciela swojej płci. Mato tego – leworęczność bywa darem w sytuacjach wymagających dostosowania się do zmian wynikających z różnych sytuacji życiowych, jak na przykład przy złamaniu dominującej ręki, czy wykonywaniu pracy oburącz. Badania naukowe nad leworęcznością wykazały, ze procesy myślenia u osób leworęcznych przebiegają w sposób bardziej wielomodalny i elastyczny, niż u osób praworęcznych.